Er was eens… in de Middeleeuwen een eerste boerengezin Nooren in Brabant. Wil je weten wat de overeenkomst is van relieken en mobieltjes? Lees mijn verhaal over de middeleeuwse Noorens!
Nu te lezen op https://www.bio-redactie.nl/essays/ – voorlopig. Later alleen via de vriendenpagina (vraag per mail om toegang).
Hier de achtergrond en samenvatting. Een gezin, vrouw, man, en kinderen vormden de opmaat voor mijn voorouders Nooren en stamboom van vaders zijde: de naam Nooren moet zijn ontstaan als bijzondere bijnaam. De nakomelingen bleven de naam aan elkaar doorgeven als familienaam om zich te onderscheiden van het ‘manwideweb’, het netwerk van de mensheid. Dat was handig: die naam Nooren gaf mij een handvat voor een concreet beeld van een deel, een reeks van middeleeuwse voorouders langs een mannelijke lijn.
De middeleeuwse Nooren generaties bleven lange tijd boeren in het Brabantse heidelandschap. Zij leefden ‘in voorspoed en tegenspoed’ en moesten antwoord zien te vinden op existentiële vragen net zoals wij dat moeten in de 21ste eeuw. Zij gebruikten echter relieken,  devotiekruisjes en penningen – min of meer – zoals de moderne mobieltjes. Dat was een van de meest merkwaardige stellingen die boven water kwamen in antwoord op de vragen die ik mezelf stelde. Ja, toegegeven: de communicatie was wat beperkter. En die relieken maakten – in verbinding met wonderen – deel uit van een sterk en geloofwaardig christelijk zingevingssysteem dat eeuwenlang in stand bleef. De middeleeuwse Noorens kenden alleen dit ene zingevingssysteem en moesten het zien te redden zonder ver doorontwikkelde industrie en wetenschap. Petje af dat zij onder die omstandigheden door konden leven en kinderen hebben grootgebracht .

 ….